Asekuracja - kilka faktów
W tym przypadku wspinacz wspinający się jako pierwszy (prowadzący wyciąg, na pierwszego) jest ubezpieczany przez asekurującego partnera liną dynamiczną. Obaj wspinacze (a co najmniej prowadzący), przywiązani są do liny węzłami (najczęściej ósemką) za pośrednictwem uprzęży. Lina pomiędzy asekurującym a prowadzącym przechodzi przez przelotowe punkty asekuracyjne, a ściślej, przez zamocowane do nich karabinki lub ekspresy. Przeloty mogą być osadzane przez prowadzącego (mówimy wówczas o wspinaczce "z własną asekuracją"), lub może on wykorzystywać przeloty stałe (zamocowane w skale na stałe, m.in. ringi, spity, stałe haki). W przypadku odpadnięcia, lina jest hamowana przez asekurującego za pomocą przyrządu asekuracyjnego.
Asekurujący zwykle jest zamocowany dodatkowo autoasekuracją do stanowiska asekuracyjnego gwarantującego w założeniu bezpieczeństwo zespołu wspinaczkowego w razie gdyby pozostałe punkty asekuracyjne okazały się niewystarczające.
Ze względu na postępowanie asekurującego, asekuracja może mieć charakter statyczny lub dynamiczny.
Asekuracja statyczna sprowadza się do zablokowania liny w przyrządzie asekuracyjnym. Energia upadku prowadzącego absorbowana jest głównie przez rozciągnięcie się liny.
Asekuracja dynamiczna polega na tym, że asekurujący stara się przejąć część energii upadku - nie tylko poprzez ruch własnego ciała (wykonanie podskoku) ale również poprzez celowe przepuszczenie pewnego odcinka liny przez przyrząd asekuracyjny, z odpowiednim, kontrolowanym tarciem. Hamowanie lotu staje się przez to łagodniejsze, kosztem zwiększenia jego długości. Asekuracja dynamiczna stosowana jest nie tylko po to, by zmniejszyć siły, które w wyniku gwałtownego hamowania zadziałają na samego wspinacza (prowadzącego), ale również po to, by ograniczyć siły działające na przeloty. Jest to szczególnie ważne przy stosowaniu asekuracji własnej, gdy zbyt duże siły mogą doprowadzić do wyrwania punktu asekuracyjnego.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Asekuracja_(wspinaczka)
Przyjemne górskie wczasy
Wiele osób na wakacje wybiera miejscowości górskie. Nic tu dziwnego, ponieważ to właśnie tam do wyboru mamy wiele atrakcji i ciekawych form spędzania czasu, takich jak wspinaczka. Jeśli marzymy, by sprawdzić swoje możliwości w tym zakresie oraz przeżyć przygodę, której nie zapomnimy przez długie lata, warto sprawdzić, gdzie można to zrobić i w jaki sposób sie do tego przygotować. Wakacje spędzone aktywnie i w ciekawy sposób będą dla nas najlepsze i na długo zapiszą się w naszej pamięci. W górach można oprócz tego wypocząć i zrelaksować się bez konieczności pamiętania o obowiązkach domowych lub pracy. W takim miejscu zawsze znajdzie się coś ciekawego, co wypełni nam wolny czas.
Wspinaczka i ryzyko
W powszechnym (chociaż błędnym) mniemaniu, największe ryzyko we wspinaczce związane jest z ekspozycją. W rzeczywistości, ekspozycja sama w sobie nie stanowi zagrożenia, gdyż wspinacze zabezpieczają się przed skutkami potencjalnego odpadnięcia za pomocą asekuracji (o ile nie zdecydują się na wspinanie bez jej użycia).
Faktyczny poziom ryzyka zależy głównie od rodzaju uprawianej działalności oraz umiejętności wspinacza. Ryzyko wypadku na sztucznej ścianie czy w skałkach jest niewielkie, o ile nie popełni się jakiegoś poważnego błędu. W górach, zwłaszcza wyższych, zagrożenia obiektywne w postaci nagłych zmian pogody, lawin kamiennych, śnieżnych czy lodowych sprawiają, że ryzyko wypadku jest większe.
Ponadto, ryzyko przy wspinaniu z asekuracją zależne jest też od jej charakteru ? użycie stałych punktów asekuracyjnych, takich jak spity i ringi ? znacznie je zmniejsza, gdyż wytrzymałość każdego prawidłowo utworzonego punktu wynosi ponad 20 kN (~2t). Natomiast wspinanie się na własnej asekuracji, z użyciem m.in. haków i kości, jest znacznie bardziej niebezpieczne, gdyż nie wszędzie daje się odpowiednio osadzić asekurację i ryzyko wypadnięcia punktu asekuracyjnego jest znaczne.
Najistotniejsza różnica w niebezpieczeństwie pomiędzy wspinaczką a innymi dziedzinami działalności ludzkiej leży nie w wielkości zagrożenia wypadkiem, ale w jego najczęściej bardzo poważnych, często terminalnych, konsekwencjach. Co więcej, w razie wypadku lub załamania pogody w górach zarówno zespół, jak i samotny wspinacz, jest w większym stopniu zdany sam na siebie ? względnie na długotrwałe oczekiwanie na akcję ratowniczą, najbliżsi ludzie mogą się bowiem znajdować w znacznym oddaleniu.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Wspinaczka#Ryzyko