SM to bardzo trudna dolegliwość. Dobre niesie pacjentowi ulgę w cierpieniu i może powstrzymać rozwój choroby. Krótko o leczeniu SM.uznane metody leczenia stwardnienia rozsianego w Wikipedii
Nie ma leku, który pozwoliłby na całkowite zatrzymanie postępu choroby i wyleczenie, jednak dostępnych jest wiele metod leczniczych, które mogą być pomocne. Terapie są zróżnicowane w zależności od typu choroby i występujących objawów. Leczenie pozwala odzyskać funkcje utracone w wyniku rzutu choroby oraz zwolnić rozwój choroby.
Poniższe terapie modyfikujące przebieg choroby zostały zatwierdzone przez zajmujące się tym organizacje, takie jak amerykańska FDA, europejska EMA czy japońska PMDA.
Interferony:
Pochodne ludzkich cytokin, które biorą udział w odpowiedzi odpornościowej.
Interferon beta-1a: (nazwy handlowe: Avonex, Rebif, CinnoVex).
beta-1b: (nazwy handlowe: Betaseron? w Europie i Japonii Betaferon?, Extavia?). Betaseron został dopuszczony przez FDA do leczenia remitująco-nawracającej wtórnie postępującej postaci SM.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Stwardnienie_rozsiane#Uznane_metody_leczenia
Kuracja dla stwardnienia rozsianego
Stwardnienie rozsiane to poważna choroba, która może skutecznie utrudnić nam życie. Zachorować może na nią niemal każdy i często jest to dla nas jak wyrok. Warto jednak wiedzieć, że współczesna medycyna nieustannie czyni zadziwiające postępy w leczeniu różnych schorzeń i możliwe, że już za kilka lat będziemy mogli całkowicie wyleczyć stwardnienie rozsiane.
Na razie takiej możliwości jeszcze nie ma, jednak istnieje wiele terapii, a nawet specjalnych ośrodków, dzięki którym możemy ograniczyć szkodliwy wpływ choroby na nasze życie. Jeśli taka choroba przytrafi się właśnie nam, powinniśmy jak najszybciej rozpocząć leczenie, ponieważ może nam ono dać szansę na normalne życie, bez uciążliwych problemów.
Stwardnienie rozsiane - definicja
Stwardnienie rozsiane (łac. sclerosis multiplex, SM, ang. multiple sclerosis, MS) ? przewlekła, zapalna, demielinizacyjna choroba ośrodkowego układu nerwowego, w której dochodzi do wieloogniskowego uszkodzenia (demielinizacji i rozpadu aksonów) tkanki nerwowej.
Choroba ma najczęściej przebieg wielofazowy z okresami zaostrzeń i poprawy. Częstość jej występowania zależy od rejonu geograficznego i waha się od 2 do 150 na 100 000 ludności w zależności od kraju i konkretnej populacji1. Stwardnienie rozsiane zostało po raz pierwszy opisane w 1868 roku przez Jeana-Martina Charcota. Dotyczy najczęściej osób młodych, ze szczytem występowania między 20. a 40. rokiem życia, i nieznaczną przewagą zachorowań u kobiet niż mężczyzn.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Stwardnienie_rozsiane