Pomoc babci
Każdy z nas ma lub miał dziadka i babcię. I każdy też wie, że człowiek się starzeje i coraz trudniej przychodzi mu wykonać pewne podstawowe czynności takie jak mycie się, czy jedzenie. Wtedy potrzebna jest opieka, aby dziadek lub babcia mogła dalej funkcjonować.
Niestety nie w każdej rodzinie znajdzie się możliwość zapewnienia takiej opieki, zwłaszcza jeżeli byłaby potrzebna opieka w wymiarze 24 godzin. Wtedy zostaje już tylko odpłatna pomoc pielęgniarki, albo dom starości, który wcale nie jest taki zły jak może się wydawać.
O trzecim wieku w Wikipedii
Trzeci wiek, także jesień życia ? starość, wiek emerytalny, podeszły wiek; okres zwykle uznawany za ostatni etap życia człowieka. Od niedawna mówi się jednak coraz częściej o okresie czwartego wieku: późnej starości (po 80 roku życia)12
Termin ten stosuje się co najmniej w dwóch znaczeniach:
W terminologii ekonomicznej umownym trzecim wiekiem jest okres poprodukcyjny człowieka, czyli najczęściej po 60?65 latach życia, w przeciwieństwie do okresu przedprodukcyjnego i produkcyjnego.
W znaczeniu społeczno-biologicznym jest to trzeci i ostatni okres po młodości (niepełnoletniość, niedojrzałość) i wieku średnim (pełnoletniość, zakładanie rodziny i wychowywanie potomstwa). W tym znaczeniu do okresu trzeciego wieku zalicza się umownie ludzi po 50. roku życia.
Określenie trzeci wiek jest eufemizmem.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Trzeci_wiek
Z Wikipedii o starości
Pojęcie starości w znaczeniu medycznym to ogół zmian biologicznych zachodzących w ciele człowieka (głównie zużycie narządów i zmniejszona regeneracja komórek) w wieku starszym (tzw. trzeci wiek) czyli po 60.-65. roku życia.
W okresie starości ustaje intensywne odbudowywanie komórek, organizm jest mniej odporny na choroby, a układ nerwowy jest mniej aktywny. Tkanki ludzkie stają się odwodnione i mniej elastyczne, ulegają atrofii. Obecnie w rozwiniętych społeczeństwach ludzie przeżywają 70-90 lat, rekordziści dożywają 120 lat, przy czym statystycznie dłużej żyją kobiety. W Stanach Zjednoczonych w ciągu XX wieku przeciętna długość życia wydłużyła się z niecałych 50 lat do ok. 75 lat u mężczyzn, a ok. 80 lat u kobiet2.
Dożywanie sędziwego wieku wiąże się ze znacznym rozwojem medycyny. Jednakże wydłużanie życia u ludzi prowadzi do pojawiania się w strukturze społeczeństwa znacznego odsetka osób nie będących samodzielnymi, ze względu na np. zaburzenia układu nerwowego związane z chorobą Alzheimera, której objawami są m.in. zaburzenia pamięci, zachowania i osobowości.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Starość